ខ្ងុំធ្លាប់ព្មថាមានហាងលក់ម្ហូបសល់លងថាំមួយជួរវែងនៅក្បែរស្ថានីយសេអ៊ូលក៏ប៉ុន្តែការពិតទៅវានៅក្បែរស្ថានីជុងឆុងនូជា,
ហាងអាហារចាសមួយចំនួនតែងតែរកលុយរយះពេលប៉ុន្មានឆ្នាំរួចហើយបើហាងថ្មីនៅអគារថ្មីទៀតក៏ប៉ុន្តែទីកន្តែងនេះមានអារម្មណ៍ថារក្សាបានភាពចាស់សាមញ្ញ
នៅដដែលមិនផ្លាស់ប្តូរ.
វាគឺជាហាងតូចមួយហើយលាក់ខ្លួននៅក្នុងផ្លូវដង្ហែមអញ្ចឹងខ្ងុំគិតថាទីនេះប្រាកដជាមានភ្ញៀវប្រចាំហាងជាច្រើន.
ប្រហែលជាមានមនុស្សមួយចំនួនមិនចូលចិត្តក្លិនសាច់ស្ងោរនិងឆ្អឹងចេញពីហាងអាហារប៉ុន្តែខ្ងុំគិតថាសុំបីតែក្លិននេះក៏ជាអត្តចរិតមួយរបស់ហាងចាស់បែបនេះ.
ខ្ងុំអារម្មណ៍ថានេះប្រាកដជាហាងដែលមានជំនាញ.
ខ្ងុំបានកម្ម៉ងដូហ្កានីថាំង ,សម្លចង្គងគោ, នឹងសុខបាក់ជី ,គីមឈីស្ពៃក្តោប,
ឆៃថាវនិងត្រសក់, គីមឈីនិងទឹកជ្រលក់សម្រាប់សម្លបានចេញមក.
សម្លហើយបើសិនជាអ្នកកម្ម៉ងសម្លពិសេសគេនឹងរៀបចំបាយដាក់ដោយឡៃក.
ជាដំបូងបង្អស់,អ្វីដែលខ្ងុំចាប់អារម្មណ៍ជាងគេនោះគឺមិនដូចក្លិនដល់ខ្ងាំងនៅក្នុងហាងទឹកសម្លមានរសជាតិឆ្ងាញ់.
ចំនួននៃសាន់ក៏គ្រប់គ្រាន់. គីមឈីនិងសុខបាក់ជីពិតជាសាកសមជាមួយនឹងទឹកសម្ល,
ខ្ងុំចង់ផឹកស្រាសូជូមួយកែវជាមួយនឹងសាច់កន្ទុយគោស្ងោរសម្រាប់លើកក្រោយ.
ហាងបើកចាប់ពីពេលព្រឹកព្រលឹមរហូតដល់យប់ជ្រៅហើយក៏មានម៉ោងសម្រាកនៅពេលថ្ងៃត្រុង់.
