.png "순창")
คุณต้องไปพร้อมกับเทศกาลคอกเชอรรี่บาน และ ตลาด ฮวาจังแก, ซังกเยซา .
เริ่มจาก ชเวชัมพันแด๊ก ในฮาดง ผ่าน ฮวาแกจังทอ และ วัดวังกเยซา ถึง กุรเย , ที่ถนนเรียงรายไปด้วยดอกเชอรรี่ หรือ ดอกซากุระ เป็นระยะทาง 5 กิโลเมตร.ในทุกๆฤดุใบไม้ผลิ เทศกาล ดอกเชอรรี่บานที่ ฮวาแก .จะจัดขึ้นที่นี่ และ ในปีนี้ก็มีอยู่เพียงสามวัน คือ วันที่3-5 เมษายน.ต้นเชอรรี่ หรือ ต้นซากุระ จะปลูก บนถนนสายนี้เป็นระยะทาง5 กิโลเมตร คุณควรได้ มาอยู่ท่ามกลาง แห่งนี้.วัดซังกเยซาแห่งนี้ ถือว่าเป็น เหมือนศูนย์รวมจิตใจ ที่เงียบสงบของแม่น้ำ ซอมชิน .และ ความยิ่งใหญ่ ของ ภูเขา จิริ
เมื่อเราจอดรถ ในที่จอด แล้ว สังเกตุ ว่าที่นั้น มีบางอย่าง ที่วิเศษ บนถนน . ต้นมอสส์ ที่ได้ขึ้นมาตามโขดหิน ขนาดใหญ่และผสม กับบรรยากาศ ที่ทำให้ผม จิตนาการ ว่าจะมีนักพรต จะออกมาจากท้องฟ้า .
ภายใต้สะพานในด้านหน้าของสำนักงานบัตรโดยสารสองลำธารที่มีน้ำไหลออกมาจากหุบเขาด้านซ้ายและขวา.มาบรรจบกัน และ ผมคิดว่ามันน่าจะเป็นที่มาของ ชื่อ วัด ซังกเยซา
พวกเราเดินไปตามป่าที่เงียบสงบประมาณห้านาที และก็จะเห็นประตูทางเข้าวัด .เส้นทางถูกปูเป็นอย่างดี ดังนั้น มันจึงไม่ลำบากยากนักครับ
ที่บนโขดหิน ก็ได้มีการ สลักชื่อ บรรพบุรุษ ไว้ด้วยครับ, มันง่ายที่จะเห็นชื่อ เหล่านี้ บนโขดหิน ทุกที่ในเกาหลี และผมเองก็คิดว่า มันเป็น สัญชาติญาณ ของคนที่อยากแสดงชื่อออกมาให้ได้รู้ชื่อของพวกเขา.
ประตูเสาหินทางขวาที่ผ่านมา มันดูหรุหรา และเสาโคมไฟที่ดูดีมีเสน่ห์ทั้งซ้ายและขวา , คุณกำลังได้เข้าสู่โลกของศาสนาพุทธ.แต่ภาพในเฟรม ได้บอกถึง ซัมซินซาน ซังกเย.ซัมซินซานหมายถึง เขาฮัลลา เขา กึมซาน และเขาจิรี , และที่ได้พูดถึง วัดซังกเยซา ที่ตั้งอยู่ ตรงเนินเขาจิรี.
หลังจาก ที่เราได้ผ่านประตูใหญ่ อิลจู , ประตู คึมกัง และ ประตู ชอนวัง , พวกเรายังเห็น พายองรู (อาคาร ในวัดซังกเยซัง )และ เมื่อเรา เดินผ่าน พายองรู ไปแล้ว ถึงประตูสุดท้าย เห็น แดอุงจอน. เมื่อเราเดินผ่านประตู ไป แต่ละประตูไป .พวกเรารู้สึกถึงความแตกต่าง เหมือน เปลี่ยนโลกไปเรื่อยๆ เลยครับ
ที่อาคารเก่าแก่ พายองรู หลัง ประตูชอนวัง, ได้มีเรื่องราว เกี่ยวกับ ซังกเยซา9 เรื่อง ที่ พระธาตุหิน .ที่สร้างใน ปี 1990ที่พระบรมธาตุพระพุทธเจ้ามาจากประเทศศรีลังกาถูกวางไว้ .และมันก็ดูคล้ายกับเจดีย์แปดเหลี่ยมเก้าชั้น (สมบัติของชาติ No.48) ที่ วอลจองซา.
บนด้านขวาพายองรู ได้ถูกสร้างขึ้นในปี 840 ของยุคซิลลาประเทศซึ่งเป็นต้นกำเนิดของเสียงเพลงทางพุทธศาสนา.ในยุคก่อนประวติศาสตร์จีน จินกัมซอนซาพระจินคัม นิกานเชน ในปี 774-850ได้เรียนดนตรีเพลงเพื่อ สรรเสริญ พระพุทธรูปศากยมุนี.ที่นี่และผลิตสร้างผู้ชายหลายคนมีความสามารถพิเศษที่โดดเด่นหลังจากการศึกษาของเขาในเสียงเพลงทางพุทธศาสนาในประเทศจีนครับ.
ในสวนของวัด ภายใต้ฝน ในฤดูใบไม้ผลิ , เต็มไปด้วยต้นคาเมเลีย ที่มีอายุเกาแก่ หลากสี.ใต้ต้นไม้,น้ำแร่ไหลที่มาสามารถบรรเทาความกระหายของเราได้ครับ.^^*
ซังกเยซา ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน, พื้นที่ แดอุงจอน และ ฝั่งกึมบัง.ระหว่าง2พื้นที่นี้ , เต็มไปด้วยป่าไผ่ . ฝนที่ตกในฤดูใบไม้ผลิ และ ของเสียงดังกร๊อบแกร็บเสียดสีของต้นไผ่ มันทำให้ผมรู้สึก ถึงการถูกทิ้งอยู่นอกโลกเลยครับ
บริเวณรอบๆ พายองรู และ ประตูนิพพาน ,แดอุงจอง ตั้งอยู่ตรงนั้น.สมบัติ No.500) ใต้บันไดหิน,,มีหอคอย ของจินคัมซอมซัน (จินคัมซอม นิกายเชน ) ซึ่งเป็นสมบัติของชาติ ที่47 และมันยืนเป็นเอกลักษณ์มาก ไม่ได้ หันซ้ายหันขวาแต่อย่างใด แต่ได้หันหน้าไปทางทิศตะวันออก
เหตุผลที่ว่าทำไมหลุมฝังศพนี้ถูกกำหนดให้เป็นสมบัติของชาติเป็นเพราะโชจิวอนเขียนในปีที่ 1 ของสมเด็จพระราชินีจินซอง เอรา ของซิลลา. องค์ประกอบที่ยอดเยี่ยมหรือการเขียนด้วยลายมือพิสูจน์ให้เห็นว่ามันเขียน โดย โชจิวอนจริง ซึ่งเขียนด้วยลายมือของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่เหลือในปัจจุบัน.และเขาก็เป็นอัจฉริยะ แต่ที่น่าเศร้า คือ ใครเป็นคนที่ฉลาดที่สุดในยุคซิลลา แต่ไม่สามารถใช้ความคิดของเขากับการเมืองเพราะว่าในสังคมระบบที่เข้มงวด. ศิลาท่ชำรุด ซึ่งไม่สามารถจดจำตัวอักษรได้นั้น จะถูกคัดลอกด้วย แม่พิมพ์ที่ทำด้วยไม้ในสมัยพระเจ้า ยองโจเอรา
ผมได้ขึ้นไปถึง แดอุงจอน
ที่ภายนอกของวัดแดอุงจอน เป็นซึ่งเป็น สมบัติของชาติ ที่ 500 ของเกาหลี. ได้มีเสียง มกทักที่ดังมาจากภายในถึงภายนอก ซึ่งมีพระ กำลังปฎิบัติธรรมอยู่. ส่วนคนข้างๆ ก็นั่งไหว้ ขอพรบ้างก้ กำลังตะลึงในความยิ่งใหญ่ของการสร้างวัด..
ในช่วงเวลาในตอนเช้า ในวัดซังกเยซา เป็นช่วงที่พระ กำละงทำวัตรเช้าอยู่. ภายในอาคาร มีพระพุทธรูปศากยมุนี ปี1364ประทับอยู่บนนั่งไม้ ทรัพย์สมบัติและอยู่เบื้องหลัง ซัมเซบุ(รูปปั้นพระพุทธรูปสามยุค) ถูกกำหนดให้เป็นสมบัติเลขที่ 1364
ดันชอง ที่มีสีสัน (ทาสีหลากสีแบบดั้งเดิมในอาคารไม้) ดูสวยงามมากขึ้นท่ามกลางสายฝน
มีพระพุทธรูปหินศิลาอยู่บนด้านขวาของแดอุงจอน. อีกด้านนึงของหิน ได้ถูกขุดลึก เพราะป้องกันมัน จาก ฝน.และก็ยังสันณิฐานว่าที่นี้ ถูกสร้างขึ้นในช่วงสมัย โครยอ, และ คุณ จะเห็นพระพุทธรูปยิ้ม เมื่อดวงอาทิตย์ส่องมาจากทางทิศตะวันตกในช่วงบ่าย.
มีรูปปั้นของพระพุทธรูปที่ทำจากก้อนหินใหญ่ที่อยู่เบื้องหลัง Daeungjeon เช่นกัน ซึ่งเต็มไปด้วยบรรยากาศที่ละเอียดอ่อนและมีความอบอุ่นมากครับ
นอกจากนี้คุณยังสามารถรู้สึกถึงความอบอุ่นโดยดูจากสถาปัตยกรรมและผนังเนื่องจากผนังมีรูปแบบเฉพาะที่ทำจากดินและกระเบื้องมุงหลังคาสวยงามมาก
ลวดลายเหล่านี้ ลักษณะที่คุณเห็นในภาพจิตรกรรมฝาผนังโบราณ, ยังมีความสอดคล้องทีไม่เหมือนใครอีกด้วยครับ
อีกครั้งเราเดินกลับไปที่ พายองรุ และมองไปทางขวาและผมก็เห็นบันไดหินสูง. ถ้าคุณได้เดินขึ้นไปที่นั้น ก็เหมือนคุณเดินออกจากแดอุงจอน และเข้าสู่พื้นที่ของ กึมดัง .ซึ่งถือว่าเป็นโบราณดั้งเดิม ของ วัดซังกเยซาที่ถูกสร้างขึ้นตั้งแต่ครั้งแรก.
พื้นที่ของแดอุงจอน และกึมซัน เป็นสถานที่ซึ่งถูกแบ่งออกอย่างชัดเจน กับลำธารเล็กๆและป่าไผ่
ตามทางยาวของ บันไดหิน คุณจะได้พบกับ ชองฮักรุ. อาคารหลังนี้สร้างขึ้นในปลายราชวงศ์ Koryeo เป็นอาคารสองชั้นที่มีสามช่วงตึกในด้านหน้าและสองช่วงตึกด้านข้าง.ซึ่งเคยเป็นสถานที่สำหรับการปฏิบัติสำหรับพระสงฆ์นักบวชใหม่ เป็นสัญลักษณ์ของประตูสู่โลกในอุดมคติ
พัลซังชอน ที่อยู่เบื้องหลัง ชองฮักรุ นี้มี พัลซองโด , 8 ภาพวาดที่สรุปถึง ชีวิตของพระศากยมุนีซึ่งถูกกำหนดให้เป็นสมบัติเลขที่ 1365
วัดซังกเยซาเป็นวัดที่เปรียบเสมือนอัญมณีชิ้นหนึ่งที่เป็นสมบัติของชาติและสมบัติ 10.หากคุณกำลังวางแผนที่จะไป เทศกาลHwagae Cherry Blossoms และ จะเดินไปตามถนน Simni Cherry Blossoms ในฤดูใบไม้ผลิ ผมขอแนะนำให้คุณแวะมาเยี่ยมชมที่นี่ด้วยครับ มันยอดเยี่ยมมากครับ. ถือว่าเป็นขวัญที่ดี ที่ทางวัดเก่าโบราณ จะมอบความสงบให้กับครอบครัวของคุณ.
+ที่อยู่: 208, อุนซุรี ฮวาแกมยอน ฮาดงกุน คยองนัม
+เบอร์โทรศัพท์: 055-883-1901-2
+ค่าธรรมเนียม : 2,500 วอน ผู้ใหญ่1000 วอน คนชรา 5000วอน เด็กไม่มีวันหยุด
