ហាងនេះបើកនៅឆ្នាំ
២០០៣ហើយក៏ជាកន្លែងដែលល្បីក្នុងចំណោមសិស្សសកលវិទ្យាល័យអុីហ្វាហើយនៅពេលនេះភ្ញៀវភាកច្រើនគឺជាជនបរទេសជាពិសេសជនជាតិតៃវ៉ាន់.
ខ្ញុំយល់ដឹងពីមោទនភាពរបស់ពួកគេតាមរយៈផ្លាកសញ្ញាដែលបាននៅទីនេះរយៈពេល ១៧ឆ្នាំ. វាមិនមែនជារឿងងាយស្រួលក្នុងសង្ខេបកម្មនៃសព្វថ្ងៃនេះ.
ជាទូទៅអ្នកអាចកម្ម៉ង់ចាប់ពីពីរឡើងទៅសម្រាប់ម្ហូបបែបនេះក៏ប៉ុន្តែពួកគេក៏បានបន្ថែមម្ហូបសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ដោយសារតែភ្ញៀវមានការថយចុះពីព្រោះតែបញ្ហាកូវីត
១៩.
ប៊ូលផាប់គឺជាការកែប្រែចេញពីបាយឆ្នាំងដីបូរាណ.
លោកអ្នកអាចជ្រើសរើសកម្រិតរបស់គ្រឿងទេស, ហើយសម្រាប់ខ្ញុំរសជាតិល្មម
(ដូចជាមីសុីនរ៉ាមែន) ប្រាកដជាល្អ.
ខ្ញុំចូលចិត្តពាក្យថា
'ពួកយើងនឹងខំប្រឹងព្យាយាមអស់ពីសមត្ថភាពទោះបីជាវាមិនល្អឥតខ្ចោះ'.
ភាសាសាស្ត្រនៃមុខជំនួញរបស់ម្ចាស់ហាងគឺច្បាស់លាស់.
នៅក្នុងបន្ទប់អ្នកប្រាកដជាឃើញតុជាច្រើន. ខ្ញុំរំពឹងទុកថានឹងមានបរិយាកាសបែបអ៊ូអរបន្តិច.
អ្នកអាចឲ្យមនុស្សដើរឆ្លងកាត់នៅក្រៅបង្អួចហើយទីនេះគឺជាកន្លែងដ៏ល្អសំរាប់ណាត់ជួប.
ខ្ញុំបានកម្ម៉ង់ប៊ូផាប់ឈីស (សាច់មាន់ហឹរ), អញ្ចឹងខ្ញុំបានឆ្នាំងដីពង់មាន់ចំហុយនិងឈីសផ្សេងគ្នា.
បុគ្គលិកបានដាក់ឈីសចូលខាងក្នុងរួចឆាទាល់តែទឹកស៊ុបខាប់ចូលគ្នា. នេះគឺសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ហើយមើលទៅគ្រប់គ្រាន់.
ខ្ញុំគិតថាញ៉ាំម្ហូបនេះនៅពេលដែលទឹកស៊ុបខាប់គឺជាការទាក់ទាញអារម្មណ៍ធំបំផុតរបស់ប៊ូលផាប់.
ពួកយើងនៅសល់បាយឆាបន្លែ. បុគ្គលិកបានឲ្យម៉ោងរោទ៍តូចមួយបន្ទាប់ពីឆាវារួចហើយនិយាយថា 'អ្នកអាចញ៉ាំវានៅពេលដែលម៉ោងរោទ៍'.
ខ្ញុំពិតជាពេញចិត្តជាមួយនឹងបាយឆាពីព្រោះតែវាបានបន្ថែមនេះជាម្ហូបមូលដ្ឋានមិនមែនជាការកម្ម៉ង់បន្ថែមខាងក្រៅ.
ហាងបើកចាប់ពីម៉ោងអាហារថ្ងៃត្រង់រហូតដល់អាហារពេលយប់ជារៀងរាល់ថ្ងៃអត់តែថ្ងៃបុណ្យទាន.
បើសិនជាអ្នកដើរ ៥នាទីពីច្រកចេញពី ២នៃស្ថានីយ៍សាកលវិទ្យាល័យអុីហ្វាអ្នកអាចរកឃើញវានៅជាន់ទី ២លើផ្លូវទួល.
អាសយដ្ឋាន: ១១ផ្លូវសាកលវិទ្យាល័យអុីហ្វា ៨ហ្កិល, សង្កាត់ដេហ្យុនដុង, ខណ្ឌសរដេមុនហ្កូ, ទីក្រុងសេអ៊ូល.